Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

Άγιος Ηλίας ο Αρδούνης (+1686) - 31 Ιανουαρίου



Η τοιχογραφία του Αγίου Ηλία του Αρδούνη που βρίσκεται στην Νότια πλευρά του Ι. Ν. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κοζάνης διατηρήθηκε όχι μόνο ανά τους αιώνες, αλλά κι από την πυρκαγιά που κατέστρεψε ολοσχερώς τον Ναό. Είναι η μόνη τοιχογραφία,από τις παλαιές που είναι τόσο ευκρινής στον ως άνω Ναό και διακρίνουμε τα εξής: " Ο Άγιος Ηλίας ο Αρδούνης εμαρτύρησε περί το 1686 Ιανουαρίου 31".




Βίος
Ο Άγιος Ηλίας γεννήθηκε στην Καλαμάτα από γονείς ευσεβείς. Έκανε το επάγγελμα του κουρέα και είχε μεγάλη υπόληψη από τους προεστούς της Καλαμάτας.
 
Μιλώντας κάποτε σ' αυτούς, τους προέτρεψε να ενεργήσουν για να ελαφρυνθούν οι φόροι που επιβάλλουν οι Τούρκοι στους χριστιανούς, διότι αλλιώς κινδυνεύουν να αρνηθούν την πίστη των πατέρων τους. Οι προεστοί διαφωνούσαν μαζί του λέγοντας ότι οι Χριστιανοί δεν κινδυνεύουν ν’ αρνηθούν την πίστη τους. Τότε εκείνος τους λέει, εμένα αν κάποιος μου δώσει ένα φέσι γυρίζω το φύλλο. Τότε ένας προεστός, για αστείο, έστειλε και του αγόρασε ένα φέσι. Εκείνος πήγε αμέσως στον δικαστή και έγινε μουσουλμάνος, γεγονός που λύπησε όλους τους Χριστιανούς.

Μετά από λίγο καιρό συναισθάνθηκε το σφάλμα του, έφυγε από την πατρίδα του και πήγε στο Άγιο Όρος. Εκεί εξωμολογήθηκε με μεγάλη συντριβή το λάθος του, έκανε τον κανόνα του και μυρώθηκε με το Άγιο Μύρο. Έγινε μάλιστα και μοναχός στο Άγιο Όρος, όπου παρέμεινε οκτώ χρόνια, ασκούμενος στην αρετή, την προσευχή και την προετοιμασία για το μαρτύριο.

Επανήλθε λοιπόν στην Καλαμάτα, παρουσιάστηκε στον κριτή και ομολόγησε μπροστά του τη χριστιανική πίστη. Παρά τις κολακείες και τα φρικτά βασανιστήρια, ο Ηλίας έμεινε ακλόνητος στην πίστη του. Ο δικαστής τότε διέταξε να τον κάψουν με χλωρά ξύλα. Τον άρπαξαν οι δήμιοι και τον οδηγούσαν στον τόπο της καταδίκης.

Στο δρόμο κάποιος του κατέβασε κυριολεκτικά την πλάτη με μια σπαθιά. Ο άγιος χωρίς να δειλιάσει, χαρούμενος, με περισσότερο θάρρος, προχωρούσε ψάλλοντας τους ψαλμούς του Δαυίδ. Όταν έφθασαν στον τόπο της καταδίκης, τον έριξαν στη φωτιά. Το θαυμαστό είναι ότι, ενώ παρέδωσε την αγία του ψυχή μέσα στην πυρά, όταν έσβησε η φωτιά το άγιο λείψανό του είχε μείνει άθικτο. Δεν είχαν καεί ούτε τα ράσα του ούτε τα γένια ούτε τα μαλλιά του. Τη νύχτα, οι φρουροί έβλεπαν το ουράνιο φως που κατέβαινε και περικύκλωνε το τίμιο λείψανο του μάρτυρος και έλεγαν επειδή δεν τον έκαψε η φωτιά, έστειλε ο Θεός φωτιά από τον ουρανό για να τον κάψει.

Οι Χριστιανοί πήραν το άγιο λείψανο του μάρτυρος και το έθαψαν δίνοντας πολλά χρήματα. Όταν, αργότερα, έκαναν την ανακομιδή μια καταπληκτική ευωδία γέμιζε τον τόπο.

Η τίμια κάρα του νεομάρτυρα αυτού, είναι θησαυρισμένη στην Ιερά Μονή Βουλκάνου της Μεσσηνίας.
Να σημειώσουμε τέλος ότι το έτος μαρτυρίου του Αγίου μάλλον δεν είναι το 1686 μ.Χ., όπως πρώτος αναφέρει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης και επαναλαμβάνουν λανθασμένα όλοι οι Συναξαριστές. Η Καλαμάτα ελευθερώθηκε από τους Τούρκους στις 14 Σεπτεμβρίου 1685 μ.Χ. με την βοήθεια των Βενετών, οι οποίοι παρέμειναν στην πόλη μέχρι το 1715 μ.Χ. Συνεπώς, ο Άγιος Ηλίας μαρτύρησε πριν από τις 14 Σεπτεμβρίου 1685 μ.Χ. όταν ήταν οι Τούρκοι στην Καλαμάτα. Δηλαδή, το πιθανότερο, στις 31 Ιανουαρίου 1685 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Καλαμῶν θεῖος γόνος καὶ ἐγκαλλώπισμα, Ὁσιομάρτυς Ἠλία ἀξιοθαύμαστε, ἀνεδείχθης ἀληθῶς δόξῃ τῇ κρείττονι, ὡς ἀσκήσας ἱερῶς, καὶ ἀθλήσας ἀνδρικῶς, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος· ὃν ἐκδυσώπει ἀπαύστως, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ - Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΑΔΟΧΟΥ (Απ'το Κατηχητικό μας . . .)

        



        Με αφορμή την αναφορά στα Μυστήρια της εκκλησίας και το Άγιο Βάπτισμα, τα παιδιά του Κατηχητικού μας,  δημιούργησαν κάρτες προς τους αναδόχους τους γράφοντάς τους ένα προσωπικό μήνυμα, αφού πρώτα διδάχθηκαν τον πραγματικό ρόλο του αναδόχου σ'αυτό το Ιερό και τόσο σημαντικό Μυστήριο.

 


Ο   Ρ Ο Λ Ο Σ   Τ Ο Υ   Α Ν Α Δ Ο Χ Ο Υ

Η πνευματική ευθύνη του Αναδόχου για την Εκκλησία αρχίζει από την ώρα που τελείται το Βάπτισμα. Ο ανάδοχος έχει ενεργό ρόλο σ᾽ αυτό. Συμμετέχει και συμπράττει, αναπληρώνοντας κατά κάποιον τρόπο το νήπιο που κρατά στα χέρια του και που λόγω ηλικίας αδυνατεί το ίδιο να συμπράξει.

Αυτό γίνεται ιδιαίτερα στην Ακολουθία της Κατηχήσεως, που προηγείται του μυστηρίου του Βαπτίσματος. Εδώ καταχωρίζουμε το τμήμα εκείνο που αφορά τον ανάδοχο και που θα πρέπει, κάθε Ανάδοχος, να μελετήσει προσεκτικά, ώστε να απαντά ο ίδιος και με ακρίβεια σε ό,τι ερωτά ο ιερεύς. Αυτονόητο ότι ο ανάδοχος, με ευλάβεια και ευκρίνεια, θα απαγγείλει την κατάλληλη στιγμή το Σύμβολο της Πίστεως.



Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά για τις δημιουργικές κάρτες τους αλλά και τις όμορφες και ειλικρινείς ευχές τους!

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2016

«Σήμερον ὁ Δεσπότης νάμασιν ἐνθάπτει βροτῶν τήν ἁμαρτίαν»


«Σήμερον ὁ Δεσπότης νάμασιν ἐνθάπτει βροτῶν τήν ἁμαρτίαν».
 
Ἑορτή τῶν Θεοφανείων σήμερα καί στά ρεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου τελεσιουργεῖται ἡ δεύτερη πράξη τοῦ μυστηρίου τῆς θείας ἀγάπης. Λίγο πρίν νά ἀρχίσει ὁ Χριστός τόν δημόσιο βίο του καί νά ἐγκαινιάσει τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου του στούς ἀνθρώπους, κάνει τό δεύτερο βῆμα προσεγγίσεως πρός αὐτούς. Τό πρῶτο ἦταν ἡ ἀπόφασή του νά κλίνει τούς οὐρανούς καί νά κατεβεῖ στή γῆ, νά ἐνδυθεῖ τήν ἀνθρώπινη σάρκα στήν πανάχραντη μήτρα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί νά γίνει «ὁμοιοπαθής ἡμῖν χωρίς ἁμαρτίας». Τό δεύτερο βῆμα εἶναι αὐτό πού κάνει σήμερα πορευόμενος πρός τόν Ἰορδάνη καί ζητῶντας ἀπό τίμιο Πρόδρομο νά τόν βαπτίσει στά ὕδατά του.

Σήμερα ὁ Χριστός κλίνει μέ τή βάπτισή του γιά δεύτερη φορά τούς οὐρανούς. Κλίνει τούς οὐρανούς, καθώς Θεός αὐτός ὑποκλίνεται ἐνώπιον τοῦ δούλου του καί αἰτεῖται τό βάπτισμα. Κλίνει τούς οὐρανούς καί συγχρόνως τούς ἀνοίγει γιά νά ἐμφανισθεῖ τό Πανάγιο Πνεῦμα «ἐν εἴδει περιστερᾶς» στόν κόσμο. Κλίνει τούς οὐρανούς καί συγχρόνως τούς ἀνοίγει γιά νά ἀκουσθεῖ ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ καί Πατρός πού βεβαιοῖ τούς ἀνθρώπους γιά τήν ταυτότητα τοῦ ἐν ὕδασι βαπτιζομένου Υἱοῦ καί Λόγου του.
Ἡ φωνή τοῦ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ προφήτου καί προδρόμου τοῦ Κυρίου ἑνώνεται σήμερα μέ τή φωνή τοῦ Θεοῦ γιά νά ὑποδείξουν στόν κόσμο τόν Δεσπότη, ὁ ὁποῖος μέ τή βάπτισή του ἐνθάπτει στά νάματα τοῦ Ἰορδάνου τήν ἁμαρτία τῶν βροτῶν καί ἀπολυτρώνει ἀπό τά δεσμά της τούς δούλους του. Ἡ φωνή τοῦ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ καί τοῦ Θεοῦ καί Πατρός ἀπό τόν οὐρανό ἑνώνονται σήμερα γιά νά ἐπιβεβαιώσουν τό μέγα θαῦμα τῆς θείας ταπεινώσεως πού ἐπαναλαμβάνεται μετά τή Βηθλεέμ καί στόν Ἰορδάνη. Γιατί ὁ Χριστός δίνει σήμερα γιά δεύτερη φορά στόν ἄνθρωπο τό μέγα μάθημα τῆς ταπεινοφροσύνης. Ταπεινώνεται Αὐτός γιά νά χαρίσει τήν ἄφεση στούς ἀνθρώπους. Ταπεινώνεται Αὐτός γιά νά καθαρίσει στά ὕδατα τοῦ Ἰορδάνου ὄχι μόνο τόν ρῦπο τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, ἀλλά καί ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ταπεινώνεται Αὐτός γιά νά ἁγιάσει μέ τήν παρουσία του καί τή βάπτισή του τά νάματα τοῦ φυσικοῦ ὕδατος ὥστε νά γίνουν καθαρτικά πάσης ἁμαρτίας καί μεταδοτικά τῆς ἁγιαστικῆς ἐνεργείας τῆς ὑπερουσίου Τριάδος.
Ταπεινώνεται ὁ Χριστός ἐνώπιον τοῦ δούλου του γιά νά δείξει σέ ὅλους ἐμᾶς ὅτι ὁ δρόμος γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας διέρχεται μέσα ἀπό τήν ταπείνωση. Γιατί ἐάν ὁ Θεός, πού εἶναι αὐτός ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ἁμαρτήσαμε καί συγχρόνως αὐτός ὁ ὁποῖος μᾶς χαρίζει τή συγχώρηση καί μᾶς ἀποκαθιστᾶ στή θέση ἀπό τήν ὁποία ἐκπέσαμε μέ τήν παρακοή καί τήν ἀποστασία ἀπό τό θέλημά του, ἐπιλέγει τήν προσωπική του ταπείνωση γιά νά ἐκπληρώσει τό σχέδιο τῆς δικῆς μας σωτηρίας, εἶναι προφανές ὅτι, ἐάν θέλουμε νά οἰκειοποιηθοῦμε τή λύτρωση πού μᾶς χαρίζει, ἔχουμε ἕνα καί μοναδικό δρόμο νά βαδίσουμε: τόν δρόμο τῆς ταπεινώσεως, γιατί «ταπεινοῖς δίδωσι» ὁ Θεός «χάριν». Καί αὐτή ἡ χάρη εἶναι αὐτή πού προσφέρεται σήμερα διά τοῦ βαπτιζομένου ἐν τοῖς ὕδασι τοῦ Ἰορδάνου Χριστοῦ· αὐτή τήν ὁποία προσφέρει ἀενάως ἡ Ἐκκλησία μας διά τῶν μυστηρίων της στά τέκνα της.
Γι᾽ αὐτό ἄς σπεύσουμε, ἀδελφοί μου, νά μιμηθοῦμε τήν ταπείνωση τοῦ Δεσπότου. Ἄς σπεύσουμε καί ἐμεῖς στά ρεῖθρα τοῦ πνευματικοῦ Ἰορδάνου, στήν Ἐκκλησία Του, καί ἄς τοῦ ζητήσουμε μέ ταπείνωση νά μᾶς βαπτίσει μέ τήν ἀνακαινιστική χάρη καί τήν ἁγιαστική δύναμη τῆς ὑπερουσίου Τριάδος, γιά νά τόν ἀκολουθήσουμε στή ζωή μας καί νά ἀξιωθοῦμε τῆς σωτηρίας πού μᾶς χαρίζει.