«Σήμερον ὁ Δεσπότης νάμασιν ἐνθάπτει βροτῶν τήν ἁμαρτίαν»

«Σήμερον ὁ Δεσπότης νάμασιν ἐνθάπτει βροτῶν τήν ἁμαρτίαν».

 

Ἑορτή τῶν Θεοφανείων σήμερα καί στά ρεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου τελεσιουργεῖται ἡ δεύτερη πράξη τοῦ μυστηρίου τῆς θείας ἀγάπης. Λίγο πρίν νά ἀρχίσει ὁ Χριστός τόν δημόσιο βίο του καί νά ἐγκαινιάσει τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου του στούς ἀνθρώπους, κάνει τό δεύτερο βῆμα προσεγγίσεως πρός αὐτούς. Τό πρῶτο ἦταν ἡ ἀπόφασή του νά κλίνει τούς οὐρανούς καί νά κατεβεῖ στή γῆ, νά ἐνδυθεῖ τήν ἀνθρώπινη σάρκα στήν πανάχραντη μήτρα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί νά γίνει «ὁμοιοπαθής ἡμῖν χωρίς ἁμαρτίας». Τό δεύτερο βῆμα εἶναι αὐτό πού κάνει σήμερα πορευόμενος πρός τόν Ἰορδάνη καί ζητῶντας ἀπό τίμιο Πρόδρομο νά τόν βαπτίσει στά ὕδατά του.

Σήμερα ὁ Χριστός κλίνει μέ τή βάπτισή του γιά δεύτερη φορά τούς οὐρανούς. Κλίνει τούς οὐρανούς, καθώς Θεός αὐτός ὑποκλίνεται ἐνώπιον τοῦ δούλου του καί αἰτεῖται τό βάπτισμα. Κλίνει τούς οὐρανούς καί συγχρόνως τούς ἀνοίγει γιά νά ἐμφανισθεῖ τό Πανάγιο Πνεῦμα «ἐν εἴδει περιστερᾶς» στόν κόσμο. Κλίνει τούς οὐρανούς καί συγχρόνως τούς ἀνοίγει γιά νά ἀκουσθεῖ ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ καί Πατρός πού βεβαιοῖ τούς ἀνθρώπους γιά τήν ταυτότητα τοῦ ἐν ὕδασι βαπτιζομένου Υἱοῦ καί Λόγου του.

Ἡ φωνή τοῦ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ προφήτου καί προδρόμου τοῦ Κυρίου ἑνώνεται σήμερα μέ τή φωνή τοῦ Θεοῦ γιά νά ὑποδείξουν στόν κόσμο τόν Δεσπότη, ὁ ὁποῖος μέ τή βάπτισή του ἐνθάπτει στά νάματα τοῦ Ἰορδάνου τήν ἁμαρτία τῶν βροτῶν καί ἀπολυτρώνει ἀπό τά δεσμά της τούς δούλους του. Ἡ φωνή τοῦ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ καί τοῦ Θεοῦ καί Πατρός ἀπό τόν οὐρανό ἑνώνονται σήμερα γιά νά ἐπιβεβαιώσουν τό μέγα θαῦμα τῆς θείας ταπεινώσεως πού ἐπαναλαμβάνεται μετά τή Βηθλεέμ καί στόν Ἰορδάνη. Γιατί ὁ Χριστός δίνει σήμερα γιά δεύτερη φορά στόν ἄνθρωπο τό μέγα μάθημα τῆς ταπεινοφροσύνης. Ταπεινώνεται Αὐτός γιά νά χαρίσει τήν ἄφεση στούς ἀνθρώπους. Ταπεινώνεται Αὐτός γιά νά καθαρίσει στά ὕδατα τοῦ Ἰορδάνου ὄχι μόνο τόν ρῦπο τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, ἀλλά καί ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ταπεινώνεται Αὐτός γιά νά ἁγιάσει μέ τήν παρουσία του καί τή βάπτισή του τά νάματα τοῦ φυσικοῦ ὕδατος ὥστε νά γίνουν καθαρτικά πάσης ἁμαρτίας καί μεταδοτικά τῆς ἁγιαστικῆς ἐνεργείας τῆς ὑπερουσίου Τριάδος.

Ταπεινώνεται ὁ Χριστός ἐνώπιον τοῦ δούλου του γιά νά δείξει σέ ὅλους ἐμᾶς ὅτι ὁ δρόμος γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας διέρχεται μέσα ἀπό τήν ταπείνωση. Γιατί ἐάν ὁ Θεός, πού εἶναι αὐτός ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ἁμαρτήσαμε καί συγχρόνως αὐτός ὁ ὁποῖος μᾶς χαρίζει τή συγχώρηση καί μᾶς ἀποκαθιστᾶ στή θέση ἀπό τήν ὁποία ἐκπέσαμε μέ τήν παρακοή καί τήν ἀποστασία ἀπό τό θέλημά του, ἐπιλέγει τήν προσωπική του ταπείνωση γιά νά ἐκπληρώσει τό σχέδιο τῆς δικῆς μας σωτηρίας, εἶναι προφανές ὅτι, ἐάν θέλουμε νά οἰκειοποιηθοῦμε τή λύτρωση πού μᾶς χαρίζει, ἔχουμε ἕνα καί μοναδικό δρόμο νά βαδίσουμε: τόν δρόμο τῆς ταπεινώσεως, γιατί «ταπεινοῖς δίδωσι» ὁ Θεός «χάριν». Καί αὐτή ἡ χάρη εἶναι αὐτή πού προσφέρεται σήμερα διά τοῦ βαπτιζομένου ἐν τοῖς ὕδασι τοῦ Ἰορδάνου Χριστοῦ· αὐτή τήν ὁποία προσφέρει ἀενάως ἡ Ἐκκλησία μας διά τῶν μυστηρίων της στά τέκνα της.

Γι᾽ αὐτό ἄς σπεύσουμε, ἀδελφοί μου, νά μιμηθοῦμε τήν ταπείνωση τοῦ Δεσπότου. Ἄς σπεύσουμε καί ἐμεῖς στά ρεῖθρα τοῦ πνευματικοῦ Ἰορδάνου, στήν Ἐκκλησία Του, καί ἄς τοῦ ζητήσουμε μέ ταπείνωση νά μᾶς βαπτίσει μέ τήν ἀνακαινιστική χάρη καί τήν ἁγιαστική δύναμη τῆς ὑπερουσίου Τριάδος, γιά νά τόν ἀκολουθήσουμε στή ζωή μας καί νά ἀξιωθοῦμε τῆς σωτηρίας πού μᾶς χαρίζει.